گزارش تصویری؛

یک روز با عشایر مغان؛ تجربه‌ای فراموش نشدنی در دل قشلاق مشگین‌شهر

خورشید تازه سر از کوه‌های سبلان درآورده و نور طلایی‌اش را بر دشت‌های وسیع پهن می‌کند. صدای بانگ خروس و زنگوله گوسفندان سکوت قشلاق را می‌شکند. عشایر مغان، ساکنان ساده و سخت‌کوش این سرزمین اند که روز خود را با تهیه شیر گوسفندان آغاز می‌کنند.

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «مخبتین»، خورشید تازه سر از کوه‌های سبلان درآورده و نور طلایی‌اش را بر دشت‌های وسیع پهن می‌کند. صدای بانگ خروس و زنگوله گوسفندان سکوت قشلاق را می‌شکند. عشایر مغان، ساکنان ساده و سخت‌کوش این سرزمین، روز خود را با دوشیدن شیر و تهیه صبحانه آغاز می‌کنند.

زندگی در آلاچیق‌ها:

آلاچیق‌ها، خانه‌های گرد و نمدی عشایر، در کنار هم برپا شده‌اند. زنان عشایر در حال تهیه نان و غذا هستند. مردان به مراقبت از دام‌ها و آماده‌سازی آنها برای چرا مشغولند. کودکان در میان آلاچیق‌ها بازی می‌کنند و صدای خنده‌شان فضا را پر می‌کند.

دامداری و کشاورزی:

عشایر مغان به طور سنتی به دامداری و کشاورزی مشغولند. آنها گوسفند، بز، گاو و اسب نگهداری می‌کنند و از شیر و گوشت آنها برای تغذیه خود و خانواده‌شان استفاده می‌کنند. همچنین، در فصل تابستان به کشت گندم و جو در زمین‌های اطراف قشلاق می‌پردازند.

صنایع دستی:

زنان عشایر علاوه بر کار در خانه و مراقبت از دام‌ها، به تولید صنایع دستی نیز مشغولند. آنها قالی، گلیم، جاجیم و سایر محصولات نمدی را با استفاده از پشم دام‌ها می‌بافند و از این طریق به اقتصاد خانواده کمک می‌کنند.

عصر:

با غروب آفتاب، عشایر مغان به آلاچیق‌های خود باز می‌گردند. مردان دام‌ها را به داخل آغل هدایت می‌کنند و زنان شام را آماده می‌کنند. پس از صرف شام، خانواده‌ها دور هم جمع می‌شوند و به صحبت و قصه گویی می‌پردازند.

شب:

با فرا رسیدن شب، سکوت و آرامش بر قشلاق حاکم می‌شود. عشایر مغان زیر سقف آلاچیق‌های خود به خواب می‌روند تا صبح روزی دیگر با انرژی و امید دوباره کار خود را آغاز کنند.

زندگی عشایری، ساده و در عین حال پر نشاط:

زندگی عشایر مغان با وجود سختی‌ها و مشکلات، سرشار از صمیمیت، همدلی و ایمان است. آنها با طبیعت در ارتباط هستند و به سنت‌ها و آداب و رسوم خود پایبندند. عشایر مغان بخشی از فرهنگ و هویت ایران هستند و حفظ و حمایت از آنها وظیفه همه ماست.

انتهای خبر/ ج